Zhongli EP is een stervormig polymeer (ethyleen-alt-propyleen) geproduceerd door polymerisatie en hydrogenering met isopreen als het monomeer. Het heeft een smalle molecuulgewichtverdeling, extreem lage koolstof-koolstof-koolstofbindingsresidu en uitstekende compatibiliteit met polypropyleen en synthetische/minerale basisoliën. Het kan worden toegepast als een viscositeitsindexverbeteraar voor hoogwaardige smeerolie met strikte vereisten voor afschuifstabiliteit, en ook voor de aanpassing van polyolefinemembraanmaterialen en andere producten.
ZL-D700 (gehydrogeneerd Diee-polymeer) | ||||
Functies | Typische toepassing | |||
♦ Meerarmd sterrenpolymeer ♦ Goede oplosbaarheid in minerale olie of synthetische olie ♦ Goede compatibiliteit met polyolefin ♦ Recycling en verwerking ♦ Veiligheid en milieubescherming | ♦ Index van de viscositeitsindex van smeerolie ♦ Lijm en afdichtingsmiddelen ♦ Plastic aanpassing | |||
Typische eigenschappen | Eenheid | Typische waarde | Bereik | Testmethode |
Styreen -inhoud | / | 0 | / | GB/T 30914-2014 |
Soortelijk gewicht | G/CC | 0.86 | / | GB/T 1033-2010 |
Vluchtige materie | wt% | 0.25 | <0,50 | GB/T 24131-2018 |
Asinhoud | wt% | 0.15 | <0,50 | GB/T 9345-2008 |
Viscositeit van tolueenoplossing | MPA's | 2200 | 1500-4000 | GB/T 2794-2013 |
Smelt index | G/L0min | 20 | 10-30 | GB/T 3682-2018 |
Formulier | / | Blocky | / | Visualisatie |
Welk effect heeft de hydrogeneringsreactie op de eigenschappen van EP?
De hydrogeneringsreactie heeft een significante invloed op de eigenschappen van gehydrogeneerd polyisopreen. Door hydrogenering zijn de dubbele bindingen in isopreen verzadigd, waardoor de onverzadigde bindingen in de polymeermoleculen worden verminderd of volledig elimineert. Dit verzadigingsproces verandert de chemische structuur van het polymeer, waardoor de fysische en chemische eigenschappen zijn beïnvloed.
Specifiek, gehydrogeneerd isopreen polymeer (EP) Typisch vertoont een hogere stabiliteit en weerweerstand na hydrogenering. De aanwezigheid van onverzadigde bindingen maakt polymeren vaak vatbaar voor externe factoren zoals zuurstof en licht, wat leidt tot afbraak en verminderde prestaties. Hydrogenatiereactie elimineert deze onverzadigde bindingen, waardoor de antioxidatieve en lichtbestendige eigenschappen van het polymeer worden verbeterd, waardoor het stabieler wordt.
Bovendien kan de hydrogeneringsreactie ook de mechanische eigenschappen van gehydrogeneerd polyisopreen beïnvloeden. De introductie van verzadigde bindingen kan de moleculaire ketenstructuur van het polymeer veranderen, waardoor de treksterkte, hardheid, elasticiteit en andere mechanische eigenschappen worden beïnvloed. Deze wijziging kan het polymeer geschikter maken voor specifieke toepassingen, zoals die die een hogere hardheid of elasticiteit vereisen.
Het is belangrijk op te merken dat de specifieke omstandigheden en mate van hydrogeneringsreactie verschillende effecten kunnen hebben op de eigenschappen van gehydrogeneerd polyisopreen. Daarom moet in praktische toepassingen de mate van hydrogeneringsreactie worden geregeld op basis van specifieke vereisten en procesomstandigheden om gehydrogeneerd polyisopreen te verkrijgen met de gewenste prestaties.
Hydrogeneringsreactie, door de chemische structuur van gehydrogeneerd polyisopreen te veranderen, beïnvloedt de stabiliteit, weersweerstand, mechanische eigenschappen, enz., Het polymeer in staat te stellen betere prestaties en gedrag in praktische toepassingen te vertonen.
Hoe kan gehydrogeneerd isopreen polymeer (EP) effectief worden gebruikt in combinatie met andere materialen?
De effectieve combinatie van gehydrogeneerde polyisopreenpolymeren met andere materialen hangt meestal af van verschillende factoren, waaronder compatibiliteit, interface -eigenschappen en gewenste prestatiekenmerken. Hier zijn enkele mogelijke methoden en overwegingen:
Het is belangrijk om een goede compatibiliteit te garanderen tussen gehydrogeneerde polyisopreenpolymeren en andere materialen. Dit omvat vaak een diep begrip van de chemische structuur en eigenschappen van beide materialen. Door geschikte additieven of modificatoren te selecteren, kan de compatibiliteit tussen het polymeer en andere materialen worden verbeterd, waardoor effectievere binding wordt bereikt.
Interface -eigenschappen zijn ook belangrijke factoren die de effectiviteit van de binding beïnvloeden. Door interfacebehandelingen te optimaliseren, zoals oppervlaktemodificaties of het introduceren van speciale interface -middelen, kan de hechting tussen gehydrogeneerde polyisopreenpolymeren en andere materialen worden verbeterd, waardoor de bindingssterkte wordt verbeterd.
Gewenste prestatiekenmerken beïnvloeden ook de selectie van materialen en bindingsmethoden. Als het bijvoorbeeld nodig is om de mechanische eigenschappen van composietmaterialen te verbeteren, kunnen versterkingsmaterialen met hoge sterkte en modulus worden gekozen. Omgekeerd, als het nodig is om de elektrische geleidbaarheid of thermische geleidbaarheid van composietmaterialen te verbeteren, moeten geleidende of thermische materialen met overeenkomstige eigenschappen worden geselecteerd.
In praktische toepassingen kunnen methoden zoals blending, lamineren, coating, enz. Wordt gebruikt om effectieve binding tussen gehydrogeneerde polyisopreenpolymeren en andere materialen te bereiken. De keuze van deze methoden is afhankelijk van specifieke toepassingsscenario's en prestatie -eisen.
Het is belangrijk op te merken dat de binding van gehydrogeneerde polyisopreenpolymeren met andere materialen een complex proces is met de interactie van meerdere factoren. Daarom kunnen in praktische bewerkingen meerdere experimenten en optimalisaties nodig zijn om de beste bindingseffectiviteit en prestaties te bereiken.